Mała postradziecka Republika położona w centralnej Azji, dla niektórych Kirgiska SRR, Kirgizja, Kirgistan a dla Kirgizów Kyrgyzstan. 93% gór, populacja samych Kirgizów, którzy nazywają siebie dumnie i dźwięcznie Kyrgyzi, to około 4 mln ludzi. Naród dumny, gościny, ale i ceniący tradycję i swoje pochodzenie. Zamieszkujący Góry, Tien-Shan, Jezioro Issyk-Kull. Sąsiaduje z Chinami, Kazachstanem, Tadzykistanem i Uzbekistanem. To wszystko możemy wyczytać w popularnych serwisach internetowych. Sytuacja zmienia się, gdy zamieszka się tu na dziesięć miesięcy, dodatkowo rozpocznie się studia doktoranckie na jednym z ważniejszych Uniwersytetów w stolicy - Bishkeku oraz ambitny projekt odwiedzenia całego Kirgistanu. W linii prostej w kraju odległym od Polski o około 4 tysiące kilometrów, żadne przewodniki, żadne fora i strony internetowe nie są w stanie opisać i przewidzieć scenariuszy, jakie mogą się wydarzyć po przekroczeniu granicy. Wyobrażenia i plany, które snuje się wcześniej, można wyrzucić do kosza. Przebywając tutaj dłużej, okazuje się, że możliwości oraz proste czynności, które są w naszym kraju codziennością, tutaj stają się towarem deficytowym. Praca naukowa i nauka w hierarchii pozostają na ostatnich miejscach, a preferowane są takie cechy jak: konieczność radzenia sobie w trudnych sytuacjach oraz nieprzejmowania się zbytnio rzeczywistością. Jednak to, co tu jest najpiękniejsze, to przyroda - dzika, i w niektórych miejscach mało przekształcona, ponieważ człowiek sobie z nią nie potrafi poradzić, bo jest silniejsza. Wszystkie przeżycia pozostają w smaku pieczonego tutaj chleba - lepioszki, która nigdzie nie pachnie i nie smakuje tak, jak w górach Tien-Shan, gdy człowiek wyczerpany fizycznie, ale z czystymi myślami i wypoczęty, chce iść dalej, łapać świeże powietrze, pić czystą wodę i żyć. Dalej żyć. W tej książce znajdziecie wszystko: smutek, szczęście i obojętność. Opisuje ona przygodę, której doświadczyłem w czasie pobytu na terenie Kirgistanu oraz historię napotkanych ludzi. Opowiada o zdarzeniach i opisuje przyrodę tego kraju. Pozwala przenieść się do prawdziwego i realnego Kirgistanu, nie tego z kolorowych kartek i zdjęć retuszowanych w przewodnikach.

Wartka akcja, dziejąca się na kilku planach jednocześnie, wprowadza czytelnika w coraz bardziej intrygującą historię i trzyma w napięciu do ostatniej strony. To opowieść o ludzkich słabościach pełna nagłych zwrotów akcji. Obraz nakłada się na obraz, a wszystko okraszone szczyptą czarnego humoru. Całość utrzymana w klimacie bliskim powieściom Raymonda Chandlera. Roman Baranowski – z wykształcenia plastyk, reżyser i scenograf musicali zrealizowanych z udziałem profesjonalistów i młodzieżowych zespołów teatralnych i tanecznych. Poeta i autor tekstów piosenek. Twórca Teatru Plastycznego Witryna, który zyskał uznanie w oczach takich twórców, jak Franciszek Starowieyski, Leszek Mądzik, Jerzy Kalina. Swoje prace malarskie, przesiąknięte surrealistyczną teatralnością, wystawia m.in. w: Kawiarni Artystycznej Węgliszek, Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Galerii Teatralnej w Kassel (Niemcy), Galerii „Pałac” i innych, pozostałe znajdują się w prywatnych zbiorach we Francji, w Anglii i w Niemczech.

Indonezja jest najmniej znanym z dużych państw świata. Leży na archipelagu kilkunastu tysięcy wysp. Charakteryzuje ją niebywałe zróżnicowanie kulturowe, religijne, etniczne, językowe i przyrodnicze. Jest to miejsce, w którym żyją dzielni i zdolni ludzie. Indonezja to kraj pełen kontrastów i paradoksów. Ogromne bogactwo sąsiaduje tu z wielką biedą, pałace i drapacze chmur ze slumsami. Posiadacze gigantycznych fortun żyją całkiem niedaleko od ludzi, którzy każdego dnia muszą walczyć o przetrwanie własne i swoich najbliższych. A piękno różnorodnych miejsc: plaż, wulkanicznych gór, pól uprawnych, starożytnych budowli, świątyń i lasów deszczowych, zapiera dech w piersiach. Ta książka to zaproszenie do odbycia fascynującej przygody i poznania niezwykłej Indonezji. SŁAWOMIR STANISŁAW STOCZYNSKI Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, pedagog, psycholog społeczny, historyk idei, aksjolog, samorządowiec, dyplomata, podróżnik. Mój znajomy uczony, profesów antropologii kulturowej, który przeżył w Indonezji wiele lat, powiedział mi dawno temu, że w tym kraju płacze się dwa razy. Po raz pierwszy, kiedy się tu na dłużej przyjeżdża i człowiek na początku swojego pobytu mówi do siebie Boże, co ja tu robię . I po raz drugi, kiedy się z Indonezji wyjeżdża. Ja także płakałem tu dwa razy.

Świat kawiarenek i kabaretów przedwojennej Warszawy, a na jego tle losy głównej bohaterki - Tali. Uboga dziewczyna z prowincji, zamieszkała w nędznej dzielnicy, krok po kroku spełnia swoje marzenia i wyrasta na gwiazdę małych scen. Czyżby kolejna bajka o Kopciuszku? Niestety nie. Przez przypadek Tala staje się nieświadomą uczestniczką rozgrywki pomiędzy ludźmi dużo potężniejszymi od niej. Czy uda się jej połączyć spotykające ją dziwne sytuacje w pełen obraz? Czy dowie się, o co tak naprawdę toczy się gra? A może uda się to tobie?